Kolor

Gdyby ktoś mnie zapytał, w jakim stylu urządzone jest nasze mieszkanie, miałabym kłopot z odpowiedzią. Właściwie nie jest to żaden styl. Miało być przytulnie i miło, i chyba tak właśnie jest :-) Jedno, co konsekwentnie przewija się przez wszystkie wnętrza, to kolor. Moja ulubiona mieszanka to wszelkiego rodzaju błękity, turkusy, a nawet granat, w towarzystwie różu, czerwieni i bieli. Miejscami jest słodko i pastelowo, zwłaszcza, że uwielbiam przeróżne groszki i kratki, ale dopóki mąż nie protestuje, wychodzę z założenia, że mieszczę się jeszcze w granicach normy. Sądzę, że białe meble oraz stonowane barwy na ścianach pozwalają mi uniknąć przesady.

A wy jakie wnętrza lubicie? Kolor was relaksuje, czy męczy? Bardzo by mnie ucieszył jakiś komentarz :-) 

Tymczasem zapraszam na kilka migawek z mojego domu.

Stara Poczta, czyli miejsce z duszą

Czasami do szczęścia potrzebuję odrobiny magii. Wielokrotnie zastanawiałam się, jak ją wprowadzić do codziennego życia, aż któregoś dnia odpowiedź przyszła sama - gdy sił brak i na miejscu nic wyczarować się nie da,  trzeba do tego magicznego świata pojechać. Rozpoczęłam zatem poszukiwania nastrojowych zakątków w naszym kraju. Wymagania były spore, bo moje wymarzone miejsce powinno być położone z dala od turystycznego zgiełku, koniecznie kameralne, prowadzone przez osoby z prawdziwym powołaniem, kochające ludzi i ich historie. Istotne są niebanalne wnętrza - nieustannie szukam inspiracji, a otaczanie się pięknymi przedmiotami autentycznie sprawia mi przyjemność. Oczywiście ważniejszy niż samo wnętrze jest widok za oknem i najbliższa okolica - piękna, swojska przyroda powinna być na wyciągnięcie ręki. Nastrojowa weranda i wygodny fotel stanowią miłe dopełnienie moich pragnień, a smaczna kuchnia oparta na lokalnych produktach to już szczyt marzeń :-)

Odkąd w podróżach towarzyszy nam córeczka, nasze potrzeby się zmieniły i tak idealne miejsce powinno mieć przynajmniej dwa pomieszczenia, aby nic nie zakłócało wypoczynku malucha. Zwierzaki, piaskownica, łódki czy rowery również są bardzo mile widziane. Wierzcie lub nie, ale takich miejsc w Polsce nie brakuje. Przeszukałam mnóstwo blogów, forów oraz gazet, kilka miejsc polecili mi gospodarze, u których miejsca w danym momencie już nie było i udało mi się stworzyć bazę magicznych zakątków, które staram się w weekendy lub wakacje odwiedzać. Nie zawsze od razu się udaje - te miejsca naprawdę są nietuzinkowe i nierzadko mają wielu amatorów.
Tak też zaczęła się moja przygoda ze Starą Pocztą. Chciałam ją odwiedzić już rok temu, ale niestety ktoś mnie wtedy ubiegł. Postanowiłam spróbować szczęścia tego lata i tym razem się udało. Wraz z rodziną spędziłam tam cudowny tydzień i z całego serca mogę to miejsce polecić.

Starą Pocztę prowadzi bardzo miła gospodyni Pani Małgorzata. Kilka lat temu kupiła budynek od Poczty Polskiej, odrestaurowała go i postanowiła podzielić się nim z innymi. Ten śliczny, biały domek stoi przy drodze we wsi Węgielsztyn koło Węgorzewa. Na jego tyłach rozciąga się sielski ogród, po którym biegają kury i koty. W dawnym budynku gospodarczym mieści się letnia kuchnia z dużą werandą, którą za pomocą białego prześcieradła i rzutnika łatwo można przeobrazić w kino pod chmurką :-) Dookoła słychać szum drzew oraz pianie kogutów, nad głowami przelatują bociany, a w oddali widać jezioro (do którego niestety nie ma swobodnego dostępu). Jest pięknie. Co ważne, jest tam naprawdę kameralnie, bo w Starej Poczcie jest zaledwie kilka miejsc noclegowych.

Wnętrze domu zachwyca, wszystkie elementy idealnie do siebie pasują, w niewymuszony sposób tworząc całość zgodną z duchem dawnej epoki. Gospodyni jest niezwykle ciepła i gościnna - miłe rozmowy, aromatyczna kawa oraz pyszna kuchnia sprawiły, że poczuliśmy się jak w domu i wcale nie chcieliśmy wyjeżdżać..

W ten sposób odnaleźliśmy nasz kawałek magii. Przywieźliśmy go we wspomnieniach, na zdjęciach oraz w bursztynowych słojach pełnych pysznego miejscowego miodu. Jesienią będziemy się nim delektować i przywoływać barwne wspomnienia.

Mazury

Nie mogę uwierzyć, że nigdy wcześniej nie zawitałam na Mazury. Zakochałam się w nich od pierwszego wejrzenia. O dziwo, urzekły mnie nie same jeziora, lecz przede wszystkim wioski, miasteczka oraz przydrożne kapliczki. Gorąco polecam powolny spacer po Reszlu oraz moczenie stóp w jeziorach w Harszu oraz w Kalu. Z miesiąca na miesiąc coraz mocniej utwierdzam się w przekonaniu, że żadne palmy ani Hawaje tego świata nie zapewnią mi tak udanego wypoczynku, jak wakacje spędzone w Polsce. Cudny mamy kraj :-)

 

 

Najmłodsze pokolenie zdaje się podzielać mój zachwyt, przy czym zdecydowanie stawia na kontakt z naturą :-)

Bukiet

Kilka dni temu dostałam kwiaty od kogoś dla mnie bardzo ważnego. Ponieważ następnego dnia rozpoczynałam urlop, nie pozostało mi nic innego, jak wrzucić bukiet do bagażnika i zabrać ze sobą na Mazury. Przed wyjazdem udało mi się jeszcze zrobić zdjęcie :-)

Moje marzenia: gypsy style

Lubicie cygańskie klimaty? Bogactwo form, wzorów i kolorów - w powszechnym przekonaniu oznaczają bazarowy styl, a dla mnie są ucztą dla oczu zmęczonych masową produkcją. Kojarzą mi się z gwarnym taborem cygańskim, cyrkiem wędrownym i dźwiękiem akordeonu. W bardziej wyrafinowanej wersji to styl boho, choć można się spierać, skąd on się tak naprawdę wywodzi. Mówi się, że właśnie z inspiracji kulturą romską, ale równie często spotykam teorie, że inspiracją był świat bohemy artystycznej. Niezależnie od tego, gdzie leży prawda, dla mnie te dwa style się przenikają i obok żadnego nie jestem w stanie przejść niewzruszona.

W moim codziennym życiu ciężko znaleźć ślady tych inspiracji. To zaledwie kilka drobiazgów w domu, ocierających się o ten klimat oraz parę sukienek i akcesoriów w szafie. Zbyt wiele źródeł mnie inspiruje, bym mogła się jednoznacznie określić i podążyć w jednym kierunku.

 

Gdy jednak popuszczam wodze fantazji, widzę dookoła świat pełen magii. Przede wszystkim te wspaniałe wozy cygańskie! Marzę o takim i wiem, że jeśli taki znajdę, nic mnie nie powstrzyma :-) 

 źródło: Pinterest

 źródło: Pinterest

Poniżej kilka luźnych inspiracji. I pomyśleć, że są takie miejsca na ziemi, i to dostępne dla zwykłych śmiertelników! O tym jednak będzie osobny post.

 źródło: Pinterest

 źródło: Pinterest

 źródło: Pinterest

 źródło: Pinterest

 źródło: Pinterest

 źródło: Pinterest

Na deser przedmiot moich pragnień - album Jeanne Bayol przedstawiający wozy cygańskie i ich wnętrza. Wspaniale byłoby go przeglądać w długie jesienne wieczory.

do kupienia w Amazon.com

Tort do zadań specjalnych

Na urodziny podarowałam sobie nie tylko wpis na blogu, ale również własnoręcznie upieczony tort. Miałam tyle powodów, by go zrobić, że już nie pamiętam, który z nich był pierwszy. Tort na pewno miał cieszyć zmysły i umocnić mnie w przekonaniu, że nie ma rzeczy niemożliwych. Do dziś pamiętam swoje niezdarne początki w kuchni i tym bardziej na myśl o sobotnim dziele moich rąk czuję w sercu dumę. Tort miał jednak do spełnienia również zadanie specjalne - miał pokazać mojej córce, że nie tylko jej urodziny zasługują na piękną oprawę.Jeśli chcę jej przekazać wiarę w siebie oraz świadomość własnej wartości, sama powinnam świecić przykładem i przede wszystkim sobie serwować najlepsze delicje, na jakie mnie stać.

Na dobry początek

Myśl o stworzeniu tego bloga towarzyszyła mi już od dawna. I tak oto powstaje mój azyl, w którym pragnę zwolnić tempo, gromadzić inspiracje, prezentować swoje pomysły, pokazywać przyjemności życia codziennego i dzielić się tym, co przyprawia mnie o radosne bicie serca. Motywem przewodnim będą zatem źródła mojej radości, wszystko, co tworzy piękny klimat, wnętrza, podróże, kuchnia, rękodzieło, a wszystko to przeplatane wątkami utkanymi z uroków życia codziennego.

Ten blog to także prezent urodzinowy dla mnie ode mnie. Od kilku lat podróżuję po wnętrzarskiej blogosferze niczym pasażer na gapę, grzejąc się ukradkiem w cieple tej wspaniałej, kobiecej społeczności. Już nie pamiętam, kiedy zrodził się pomysł, by do niej dołączyć - do tej pory brakowało mi jednak determinacji.

Niech zatem fakt, że startuję w dniu urodzin, będzie dobrym znakiem. Serdecznie zapraszam w moje skromne progi - będzie mi miło Was gościć.

Pozdrawiam ciepło,
Agnieszka