Staruszeczki

Do niedawna poniewierały się na bazarowych kocach, w brudnych workach i wilgotnych kartonach. W każdej chwili mogły zostać przygniecione, podeptane, przemielone na brokat. Na szczęście wczoraj trafiły w dobre ręce. Już nic im nie grozi, już żadna się nie stłucze, każdą z nich czeka świetlana przyszłość na moich salonach. Tak, udało się, znalazłam moje bombeczki staruszeczki wczoraj na starociach. I ze zdumieniem spostrzegłam, że te błyskotki, które pamiętają moje, a być może i moich rodziców dzieciństwo, które swoją obecnością uświetniały te świąteczne chwile, leżą niedocenione w brudnych kartonach, pochowane po kątach, tak że z trudem udało się je dostrzec. Na szczęście miałam ze sobą posiłki, które wytężały wzrok i nie przegapiły żadnego stoiska. Dwie godziny targowania się, chwil zdumienia ("tych nawet pani nie pokazuję, bo te są już stare.."), miłego zaskoczenia (gdy zawiany pan sprzedał mi worek ślicznotek za całe 4 zł i dorzucił do tego świecznik), przepychanek przy kocyku (jednego pana musiałam przepędzić, niezdrowo interesował się bombkami szyszkami).. i udało się, cel osiągnięty, bańki uratowane, cała torba przywieziona do domu. I co tu teraz? Trzeba je będzie wszystkie odświeżyć, zedrzeć z nich te bure sznurki i tasiemki, podarować nowe, pachnące, na razie włożyć do pięknych pudełek, a za kilka tygodni zawiesić na drzewku lub przymocować do wianków. Będą cieszyć i serce, i oko. I nie jest mi nieswojo, gdy z takim uczuciem piszę o przedmiotach. Oczywiście nie w każde zakupy wkładam tyle serca, aczkolwiek lubię piękne przedmioty, a ich zdobywanie, tworzenie i posiadanie daje mi mnóstwo radości. Bombki są jednak specjalne, marzyłam o nich od dawna i mocno wierzę w to, że każda z nich ma swoją historię. Być może przyozdabiały czyjeś pierwsze drzewko, zostały podarowane przez ważną osobę, coś symbolizowały, do kogoś się uśmiechały, czyjeś ręce włożyły dużo pracy w ich pomalowanie.. Ktoś powie, że to tanie i sentymentalne. Możliwe. Ale jestem dorosła i mi wolno :-) więc cieszę się jak dzieciak, co chwila biorę do rąk te staruszeczki i uwierzyć nie mogę, że jeszcze wczoraj rano ich nie było. W biegu zrobiłam kilka zdjęć, natomiast prezentacja w prawdziwie świątecznej oprawie pojawi się w stosownym czasie.

PS. Gdyby ktoś chciał odpowiedzieć na mój apel z poprzedniego wpisu, to tak, chętnie przygarnę/zakupię/dam coś w zamian za kolejne przywiędłe ślicznotki :-)